در دستیابی به یک نژاد اصیل، کنترل باروری ملکه های زنبور عسل از اهیمت بالایی برخوردار است که این کنترل در حالت بسیار دقیق (مثلاً تلقیح مصنوعی) ولی بدون برنامه‌ریزی منجر به بروز بیماریهای همخونی و کاهش کیفیت ژنتیکی خواهد شد.

بهترین روش عملی برای تست کیفیت و چگونگی باروری ملکه ها، کنترل سطح تخمگذاری آنان است. ما می‌توانیم نهایتاً باروی خویشاوندی نزدیک تا ۱۵% را در زنبورستانهایمان بدون بروز مشکلی مدیریت کنیم. در تصاویر پایین می‌توانید بیشتر این موضوع را مورد برسی قرار دهید:

» تصویر بالا نشانگر یک سطح تخمگذاری بسیار کامل و تقریباً بدون حجره خالی است. که این علامت یک باروری عالی و بدون بروز مشکلات بیماریهای همخونی است.

» این تصویر با این سطح عاری از شفیره زنبوران کارگر، حکایت از ۲۵% باروری نزدیک خویشاوندی است که در این صورت باید حتماً برای جلوگیری از بروز مشکلات دیگر باروری خویشاوندی، راه حل مناسبی یافت. (برای مثال استفاده از لاینهای دیگر یک نژاد در تولید زنبوران نر یا ملکه). حداقل پتانسیل اسپرمی یک ایستگاه تلقیح مصنوعی باید ازچهار کلنی متفاوت پدری تشکیل شده باشد.

» تصویر بالا، نشانگر ۵۰% بیماری همخونی است که اصولا یک چنین کلنی بسیار ضعیف مانده و از بین خواهد رفت. با استفاده از یک شابلن که ۱۰۰ حجره زنبور کارگر را در خود جای دهد، می‌توانید در صد سلولهای خالی سطح شان را محاسبه کنید.

منبع